a.d. XVII Kal. Oct.

Die Veneris vivida pulchraque Josie, amica et quondam amasia, e Seattle Londinium advenit. Mel eam in aeroportu heathrow exspectavit et domum duxit. Amicullus eius scott separatim e Gallia navigavit ; adventum igitur in atrio nostro exspectabamus. Caffeam coxi et de variis laete garriebamus. Quam insolite vox eius aures accidit ; desuetus sum locutioni amaericanae. Quod cum amicullo peregrinabat, valde eheu nos honeste gerebamus ; sunt etiam historiae noctium dulcium quae istum satis perturbent.



Eo collecto ad B-Movie ivimus ubi musicae causa magnae alius alio necesse clamabat. Die Saturni in taberna Quinns eis obiimus et cerevisias permultas potiabamus ut totam mensam poculis lagoenisque vacuis celeremus. Die Solis eos ad Covent garden duximus ; nolebant locos turisticos visere, sed immo tabernam in vicinia petebamus et porro pastys quosdam (cum imagine piratae in signo) desiderabant. Post cenam tabernam cinaedorum Trash Palace invenimus ut Kamikaze Kareoke cantaremus. Plerumque comissatores erant lesbiae alternapuellae (ut dicitur) et punkae. Valde similis Panty Raid e Foxxibus erat et hominibus et modo. Multas potionis gratis tesseras nobis dedit patrona. Hora tabernaria (quoque ut dicitur) in via obviam uni cantatrici, Trina nomine, ivimus, quae nos in tabernam cinaedorum aliam, inscite amicam sequens, traxit. Adeo eramus ebrii ut musicae disco recenti saltaremus. Mellem in bracchi Josiei propuli ut nova amica eas admiraretur.

(no subject)

Videlicet numquam credidi laborem posse oblectamentum. Saepius fortunatos audivi dicentes se laborem suum amare ; eosque mirabar. O utinam similem vitam agam, beatus per labores cottidianos sim. Numquam autem immo raro laetitiam in necessariis invenio. scio me in scholam revenire debere, tamen iamiam satis pecunia egeo. Porro incredibile videtur, somnium vanum inaccessumque.

Quot desideria perdidi, ignavia dereliqui. Auxilium nunc requiro, quem casum odi ; auxilium arcere soleo ne ullo debeam. Sed vereor ut solus perturbationem et sollicitudinem vincam.

(no subject)

Heu iterum nihil facio nisi gemio. quot consilia vaga in animo volitant tot frustrationes sentio cum muros atrii atri intueor. Sublimitatem peto, vix conspecto, numquam consequor. Puto me sententias altas in mente habere, sed humatus esse sub cineribus somniorum amisorum. Vita est scabra, ut crusta harenosa vulneris sordidi ; sapit pituita halituque invalidi. Est in foeditate pulchritudo, tamen nonnumquam est tantummodo foedum. taedet me harum lametationum. Nonne te, o lector, quoque ?

(no subject)

Mel obiter dixit se velle picturas scribere, sive docere, ut modo Victoriano ruinas et conspectus amoenas, stola candida et undosa induta, in papyro depingeret. Colloquium in oblivionem labatur sinit, sed et aliquando eius memor erat et ego pro certo numquam oblitus sum. Quam oblectamentum illi aptum, cui tempus antiquum studiumque eius placet. Itaque ad tabernam illam duxi carbonem salignum papyrumque magnum et album emptum. Illi librum quoque doctrinae nanctus sum ut arti melius doceret. Montes bene delineat et idolonos post monumenta sepulchreti. Sed ad vitam vult ; ad museum igitur V&A ivimus ut architecturam variam in porticu typorum (the Cast Gallery) viseret. Iamiam cruces ingentes et bovem in base fontis scripsit ; fere Persea et Medusam rogabo.

---

In museo inter lapides sedimus, immo inter formas lapideas tectorii simulatas, umbras monumentorum et aedificiorum. Antiquae videntur, veteres quidem sunt. Pictores, inquit Mel, aetatum multarum ibi spectabant, musas colebant. Dum infrequens sit porticus, dum voces mutae vix ad aures adveniant, pondus praeteritorum silentium spatium implet. Oculi angelorum sanctorum diabolorum viatores spectant, sescenti passiones sescenti Christos torquant. Neque absunt incolae mundi antiqui et saeculares et fabulosi : Orcus proserpinam, Perseus caput Medusae rapit, dum Gratiae benignae rident, dum gloria divi Traiani bis ad coelum oritur. Hic sopor equitis pii aeternus, illic deus in solio omnituens. In apsibus virgines et peccatores, dracones et martyri. Turba bonorum malorumque per fragosum labyrinthum aedificiorum errat ; pompam vecordem spectamus -- atque mendacem : noli oblivisci. Formas solas magnificentiae architectorum innumeralium sculptorumque vidimus, ut Faustus numina in monte spectavit. Sed et nobis spirant, vivuunt. Imaginem unam falsam despicimus ; coram multitudinem falsarum nequimus quin miremur.

a.d. VII Kal. Oct.

Hodie in via amico Carolo obviam ivi, et parumper una iter fecimus. De tabernis nocturnis, de oblectamentis, de operibus nonnullis sermocinati sumus ; vix quidem refert. Quid autem indictum mansit, quid colloquium numquam attinuit, istud me offendit vel sollicitat. Scilicet in manu librum ferebam : exemplar antiquum, anno editionis carens sed verisimiliter medio xviii saeculo impressum, cum spina corii nigri et tegumento viridi papyro marmoreo induto, libri Corinne : ou, l’Italie Mme. de Staël. Nullam illius mentionem fecit ; non etiam, quid legis ? inquit. Sed quam bellum librum (et formae et scriptioni) ! Silebat autem iste, qui se dicit φιλοβιβλίον.

ploratus cum versubus alcaicis

Iterum istud somnium ut inimicus socialis vel rivalis me offensit, imagines dulcitudinis spemque nocturnam fugavit. Semper idem nisi in singulis minoribus : seu bracchium seu guttur mihi caedo, sive vitro sive ferro. Varii adsunt, amici recentes vel veteres, raro familia, nonnumquam homines ficti, haec numina Morpheos. Loci mutantur, sescenties ut loci in somni regno soleant, sed coelum semper ravum et obscurum tragoediae imminet, quod pulchre ornata sit casus scaena. Quodam modo bellum est somnium utpote scaenam veram deceat, quod non minus Senecae fabulis cruentum. Nunc vix me sollicitant, haudquaquam vexant.

Attamen per evolutionem somnii nova res advenit : erat mihi soter, puella perpulchra, in forma cuiusdam mimae praeclarae, sic et vera et ficta, quae verbis blandis me permulcebat in gremio suo impressum solamen pollicebatur. Dea mihi videbatur tranquilla et potens. Suavis fuit pons inter somnium et mane, quem nebulosum transii cum labra divina os tetigerunt.

Metuo ne omen sit, ne refugium novitate aliena egeat, ne solis rebus extrinsecis server. Nonne diversa petimus ? nonne diversi discedere solemus ? Etiamsi separatim agimus, nihilominus semper fine diei una convenimus. Per momenta dolorosa illam me effugere vidi, sed revenit semper ardente. Verumtamen de fuga cogitavi, sed gradum corpore nullum ab illa feci. Sed vereor ne illa me derelinquat. Quid me oporteat ignoro. Casum nunc verum exspecto, metuens ne mei illam taedeat. Utrum melius an deterius sit nescio. in mente ex umbris et pauxillulis drama facio.

     Aetas malignum sic mala somnium :
     noctes atroces horriferi dies
          promiscue sunt -- dormione ?
                an vigilo ? -- mihi semper idem.

----

Heri multa nocte ex incubo alio, horribili sed insoliti, experrectus sum ; pestis erat in urbe, et amicam morituram curavimus. In atrii nostri solo ardens febre et in lodicibus gravibus involuta iacebat. Verba interrupta per amentiam interdum murmurabat. Dum illi frontem mulcebam ut crines ab oculos moverem, calorem morbi terribilem sentio. Mox obiit ; paulo postea secuti sumus.

Iniucundum erat, tamen non sollicitum.

a.d. V Id. Oct.

Est eventum (sic papyrus in ianua dicit) in Bibliotheca Britannica. sunt ubique in eius foro vigiles, loricas sub sagulis candescentibus gerentes. non minus manifesti sunt custodes privati : togati et ingentes. Tabella autem nulla eventum nucupat nec nuntiat. Qui nescit ingratus est.