ΜΕΡΙΜΝΩ

Πάλαι ποτὲ πρῶτοι ἦμεν φίλοι. ἅπαντα τότε ἀλλήλοις ἐλέγομεν, ἅπαντα ἐλευθέρως ὡμολογοῦμεν. οὐδὲν οὖϝ ἔκρυψα πλὴν ἐπιθυμίας τινὸς, οὐ δὲ μακρὸν χρόνον ἔλαθόν σε φλέγομενος. οὔτε γάρ σοι ἐμποδὼν ἐποίησεν · τέλος ἠράμεθα. καὶ φιλία καί τ' ἔρως ἤρχον τοῦ ἡμετέρου βίου. νῦν δὲ μόλις διαλεγόμεθα. πέφυκεν μὲν ἄνω, κάτω δὲ τελευτᾷ. ἀλλ' οὖν οἰ φίλοι ἔτι οἴονται ἡμᾶς ἀχωρίστους καὶ ἀσφαλεστάτους καὶ πανευδαίμονες. ἆρ' ἦμεν ; ἆρα πάλιν εἶναι δυνησόμεθα ;