(no subject)
Nuper defessissimum me sentiebam. Non possum cogitare; caligo mentem obsidet et sententiae se seiunxerunt omnes ac evanescunt. Nonnumquam sentio sicut caput sit concreto plenum. Semper corpus vult dormire. Mihi displicit; malo egestatem quam immoderationem somnii pati. Inquientem et impacatum me sentio, sed vix vim evocare possum ut aliter agam. Neque in scriptione nec enim in lectione solacium invenitur. Scribere conabar, sed aegre stylum errat donec magno cum taedio omnia seposuero. Loci pauci quos peperi in pugillaribus somniculose informes manent quod energia emendationibus careo.
Adiectio animi adfligit et taceo.
Confiteor silentionem minutatim in me crescere et impedimentum permagnum fieri. Proditor sum optimus, sed nemo prodidi nisi me ipsum. Inertia et metus sunt mihi sicarii. Atque pugiones in manus eorum mea sponte dedi. Inertia me superavit, inertiam iam timeo. Me timeo imperitum ihabilem, me scio timidum. Et vereor et volo simpliciter incaute agere audaciterque. Sententiae stridulae in mente exardescunt et uluant et iners manet habitus; aeque iners manet cum in nebula et tenebris perduntur. Desidia me implet. Agere conor et nequeo. Quoniam non credo me posse. Vix et aegre dicere incipio, et statim iterum sileo.
Adiectio animi adfligit et taceo.
Confiteor silentionem minutatim in me crescere et impedimentum permagnum fieri. Proditor sum optimus, sed nemo prodidi nisi me ipsum. Inertia et metus sunt mihi sicarii. Atque pugiones in manus eorum mea sponte dedi. Inertia me superavit, inertiam iam timeo. Me timeo imperitum ihabilem, me scio timidum. Et vereor et volo simpliciter incaute agere audaciterque. Sententiae stridulae in mente exardescunt et uluant et iners manet habitus; aeque iners manet cum in nebula et tenebris perduntur. Desidia me implet. Agere conor et nequeo. Quoniam non credo me posse. Vix et aegre dicere incipio, et statim iterum sileo.
Wow
Re: Wow
de autumno et dolore animi
spero mentem magnam suam redire mox. tanta nota ista "caligo" qua animam mentemque deprimet et somnus quis semper vocat. me vexabant in diebus recentibus.
in antiquo, nunc etiam, homines credebant in hora hac ricam inter mundum viventium et mortuorum orbum depositam esse et animes volere transire. fabula dulcis est, sed paucula, forsan, veritatis? fortasse ante kalendis mensis novembris, anima sapientissima vult transire et implicata fit in rama.
aut, ut in re mea, causa est elementum cerebri non libratum, probabiliter seratonin.
vere, spero afflictionem tuam abire et te velle cogitare et scribere multa mox.
vale, amice
Re: de autumno et dolore animi