Tristitia in taberna

Here nox in taberna erat insolita. Nebula cordolii maestitiaeque super tabernam descenderat. Dolor in multos vultus sculptum est, et lacrimae effundere impendebant. Multi adsidui abfuerunt; non miratus sum, sed isto tempore adesse mihi salutiferior videtur quam solitudo.

Vanessa tabernaria egit, in loco mortis. Misera erat, atenim potestas poculorum qui fecit erat notabilis. Nos omnes eam, et artem eius, laudamus. Ea et Krysten, quae ianuam servabat, grave tacebant. Steve, dominus Re-Baris, demissus erat. Longe eocum Mel, Kelly et ego conlocuti sumus. De multis collocuti sumus, sed conloquatio saepe advertit in res tristes. "Multos," inquit Steve, "amicos moribus longis amissi, sed mors subitanea tale consternatio est et vexamen." Haec puto omnium summam rem esse. Saepe credebamus nos Scotty videre, sed semper oculi decepti sunt.

Sed tota nox non consumpta est tristitia. David (Ms. Jackie Hell) venit, et Melli mihique invitationem natalis eius dedit. Paulum saltavimus, atque motus et corporibus et animis proderat. Mentionem quoque nuptiarum nostrarum fecimus, et nobis dixit Steve eum nuptias agere in taberna sinere, et is ipse ritum perficet.

Bonum consilium erat heri cum amicis congregari. Animus se melior habet. Hodie crapulam amplius quam maestitiam patior.