We're having to rebuild the search server again (previously, previously). It will take a few days to reindex all the content.

Meanwhile search services should be running, but probably returning no results or incomplete results for most queries.

Frische Luft

25 June 2025 07:21 pm[syndicated profile] audeamus_igitur_feed

Posted by MJZamora


Guilhelmō Montioiō Comitī Anglō Erasmus Rōterodāmus S.D.

Pervēnīmus tandem et quidem incolumēs, tametsi invītīs (ut appāret) et superīs et inferīs. Ō dūrum iter! Quem ego posthāc Herculem, quem Ulyssem nōn contemnam? Pugnābat Iūno semper poeticīs virīs infesta; rursum Aeolum sollicitārat; nec ventīs modo in nōs saeviēbat, omnibus armīs in nōs dīmicābat, frīgōre acerrimō, nive, grandine, pluviā, imbre, nebulīs, omnibus dēnique iniūriīs. Hīsque nunc singulīs nunc ūniversīs nōs oppugnābat. Prīmā nocte post diūtinam pluviam subitum atque ācre obortum gelu viam asperrimam effecerat; accessit nivis vīs immodica; deinde grando, tum et pluvia, quae simul atque terram arboremve contigit, prōtinus in glaciem concrēta est. Vīdisses passim terram glaciē incrustātam, neque id aequālī superficiē, sed colliculīs acūtissimīs passim exstāntibus. Vīdisses arborēs glaciē vestītās adeōque pressās, ut aliae summō cacūmine īmum solum contingerent, aliae rāmīs lacerae, aliae mediō truncō discissae stārent, aliae funditus ēvulsae iacērent. Iūrābant nōbis ē rusticīs hominēs nātū grandēs, sē simile nihil unquam in vītā vīdisse anteā. Equīs interim eundum erat nunc per profundōs nivium cumulōs, nunc per sentēs glaciē incrustātōs, nunc per sulcōs bis asperōs, quōs prīmum gelu dūrāverat, deinde et glaciēs acuerat, nunc per crustam quae summās obduxerat nivēs; quod quidem mollius erat quam ut equum sustinēret, dūrius quam ut ungulās nōn scinderet.

Quid inter haec animī Erasmō tuō fuisse crēdis? Insidēbat attonitō equō eques attonitus; quī quoties aurēs ērigēbat, ego animum dēiciēbam, quoties ille in genua prōcumbēbat, mihi pectus saliēbat. Iam Bellerophōn ille poēticus suō terrēbat exemplō; iam meam ipse temeritātem exsecrābar, quī mutae beluae vītam et ūnā līterās meās commiserim. Sed audī quiddam, quod tū crēdās ex vērīs Luciānī narrātiōnibus petitum, nī mihi ipsī Battō teste accidisset. Cum arx iam fermē in prospectū esset, offendimus omnia undique glaciē incrustāta, quae ut dixī in nivem inciderat. Et erat tanta ventōrum vis, ut eō diē ūnus atque alter collapsī perierint. Flābant autem ā tergō. Itaque per dēclīve montium mē dēmittēbam, per summam glaciem vēlificāns, atque interim hastīlī cursum moderāns. Id erat clāvī vice. Novum nāvigāndī genus. Tōtō ferē itinere obvius fit nēmo, sequitur nēmo, adeo nōn sōlum saeva sed etiam monstruōsa erat tempestās. Quartō vix dēmum diē sōlem aspeximus. Hoc unum ex tantīs malīs commodī excerpsimus, quod latrōnum incursūs timuimus minus; timuimus tamen, ut hominēs pecūniōsōs decēbat.

Habēs iter meum, adolescens generōsissime idemque candidissime; quod ut dūrissimum fuit, ita reliqua fuēre secundissima. 

[...]

Ex arce Tornenhensī prīdiē nōnās Februāriās.

Imāgo: https://es.m.wikipedia.org/wiki/La_nevada#/media/Archivo%3ALa_nevada%2C_Francisco_de_Goya.jpg


Posted by Roberto Tierno Hernández

Traducción creativa de tres mitos clásicos según las narraciones de Ovidio en la Metamorfosis, la gran obra mitológica de la Antigüedad Clásica.

Por traducción creativa entiendo que la traducción de estos textos poéticos tienen que reflejar el argumento, los episodios y el sentido de los mitos tal y como los narró Ovidio. Ahora bien, una traducción literal y carente de estilo propio ni refleja el contenido artístico del original ni sirve para que nuevos lectores conozcan estos mitos clásicos. Por ello las traducciones que aquí editamos para uso de dominio público, si bien con autoría, son una versión del mito que pretende ser también un ejercicio literario, procurando un estilo propio a la narración e iluminando el relato con los elementos narrativos y estilísticos que envuelvan la lectura en el misterio y la emoción, a pesar de que la novedad no es otra que envolver al lector de la sensibilidad ovidiana hacia el amor y las pasiones destructivas.