de physica

Die Saturni mature experectus sum. Iam Mel dormit. Extra cubile perfrigidus fuit mundus. Itaque sub lodicibus mansi ni brachhis pulchrissimae. Atque dum sic situs sum, mens, ut solet, vehementer voluit versavit striditque.

Nuper multa de philosophia lego; nulla opera praesertim philosophorum sed libros capitaque de historia sententiarum consulto. Quas persaepe inveni, vel quae maxime in mente agitantur, notionessunt duas, dico dualismum monismumque. Cur nescio, mentem meam obsident.

Mox plures de eis fere scribam. initium sententiae habeo, sed morari malo donec amplius investigationes fecero. Nunc de inceptione ipsa scribo.

Ut monismum phyicum intellegam, primum physicam animadverto. Problema mihi maxima est vis. Quae enim est natura energeias? Hanc aenigmam animo totam diem contemplatus sum. Cum caffea matutina in manu libros de astrologia adivi. postea Mellem multa rogavi, quod plus quam ego libros de scientia docta legt et physicae olim in schola studuit. infeliciter quod peto nescit. Tamen cena iterum de re disceptavimus. Itaque post cenam in librariam me duxit ut librum de physica emam.

Ex omnibus in taberna Time, Space and Things B.K. Ridleyis elegi. ille solus, ex his quos vidi, vim definire satis conatus est. Tamen defintio vi caput totum supplet. Melior est quam simpliciter vis=labor.

Sic libro de physica studere coepi. Atque hic sententias insolitas mirasque fert. Cum de atomis, et corporibus subatomicis, vel de vita morteque astrorum, vel de cosmologia legam, horresco sicut liber fabellarum de larvis sit. Tremo et spina horret. Cogitatio infinitatis ad veritatem impellit; numquam autem veritatem absolutam (si modo exstat!) vere tango. Sensus propinquitatis somni spem subducit omnem.