De Rerum Natura

Nuper Lucretii librum De Rerum Natura perlegi. Pagina evoluta ultima, multa de doctrina, scientia et disciplina epicurea in mente animadvertavi. Carmen legere diu volueram, quod libri in quo physica et res philosophicae poetica explicantur me maxime interest. Insolitum videtur, saltem temporibus recentibus; nemo nis doctrinae infantum carmina de physicis nunc componit.

Scientia antiqua me semper aldicet. De philosophiis religionibus scientiis antiquis legere soleo, Aegypticis praecipue et magis magisqur Romanis ac Graecis. Amor enim historiae "classicae" est ex comparatione in vita mea recens; donec annos habui XXVI lectionem historiae annos CCC ante tempus Romuli desinere solebam.

Sed digredior. Has sententias tempore alio nunc seponam; de rebus epicureis cogito.

Quoniam carmen me valde percussit. Non semper philosophicae eius adsentiebar, tamen pulchritudo verborum persaepe commovebat. Igitur subito intellexi: fieri epicureus statim debeo. Sed non discipulus bonus sicut Lucretius carissimus, immo solum nomine epicureus fiam, sicut isti nobiles Romani qui philosophiam adopinabantur excusationem luxuriae omnium libidinisque esse.