Ποῖ ὁ χρόνος ;

Non alget calamus, sed videtur : iterum sententias nisi caesim et in frustis papyri haud exscribo. Nequaquam in mensa ut scriberem recte sedebam. Nam, fabellam verborum mmmd tribus diebus composui, sed et nullo modo decore in mensa sedens, immo humi coram ordinatro. Porro fabellam confiteor nugas esse -- attamen utilem ad codicem manubus mihi propriis confingendum. At de hoc alias.

Tempus quisquilias scribendi nanctus sum. Cum graviora tractare desidero, horae evanescunt. Vix noctes cum amicis enarro. Nec satis linguae graecae studio. Nec lego nisi obdormiens. Et saepius domi maneo. Quondam, alia in urbe, sive alia in vita, hebdomade bis vel ter noctu ad tabernas discessi, saepe studui, libros devoravi, quantitatem vischii immanem bibi -- et pugillares implevi. Πόθεν ὁ χρόνος ;