colophon

[beluosus]

Post convivium coenautocinetis per Brixton ad Trafalgar square, inde domum vecti sumus. Sedebamus in summo tabulato, postremis in sellis. Fatigati eramus, vix ebrii, bene quidem nos gerebamus ; sedebam in mediis puellis quae manu me tenebant. Interdum caput in umero nitabatur, vel osculum dediturnbsp;; praeter haec nihil nos amantes, nec solum amicos, ostentavit. Sed et hoc hilum pudicitiam vectorum quorundam laesit. Magna cum contumelia vix per sussuros dissimulata nos intuebantur. Totum iter isti, iuvencus femellaque plebei, sibi nos vituperabant. Si semi-somnes non fuissemus, verisimiliter contemptionem istorum meruissemus -- sed haud magis quam lascivia foris ulla taedium spectatorum eliceret (hem, fere dimidia parte magis...). Teneritatem autem amabilem solam ostendebamus. Cum haec ita sint, credimus puerum nos invidiae causa nec pudicitiae odisse : nempe amiculla eius puellam secundam in cubile non sineret.