Die Saturni Aaron et Libby nobiscum congressi sunt. Is etiam Londinium adivit, quippe evento saltationis adfuit, ea mane ferrovia ex Oxonia vecta est. Turba immanis in centro Vrbis vias obsidebat. Cursores, reclamatores, turistas, et pompam birotariorum eduardiano cum vestitu praetereuntes vidimus cum centrum pede -- necesse enim -- transivimus.

In taberna prope basilicam convenimus, The Old Bank of England nomine, quo olim mensa iuxta basilicam sita est. Opulentia intus, attamen taberna est haud aliis tabernis londiniensibus pretiosior.



De vita conloqebamus dum televioria in muris silente funus papae Francisci ostendebant. Aaron nobis schisma inter sodalitates saltationis veteris exposuit, et Libby discidium Societatis Oscar Wilde nuperrimum narravit.

Post prandium tabernam mutavimus ; tabernae vix CCLXX pedes inter se distant. The Seven Stars, anno 1602 (MMCCCLV a.u.c.) condita, conflagratione londiniensem magna non periit. delectat hodie iudices et avocatos avocatasque, e quo numero Libby. Feles tabernarius, The General nomine, ibi incolat, nigra bestia, ingens et dulcis, quae adorabile monile elizabethanum gerat.

—Soph. El. 103

(Occupatus eram. Hunc locum ad Kal. Martii scripsi. Spero me mox alios locos in pugillaribus dactyolgraphice exscripturum...)


Denique gravi ex morbo convalesco, in quem incidi propter virum me iuxta in theatro totam per fabulam tussientem. Anne propter miasma fabulae ipsius ? Decem annos peiorem fabulam non spectavi !

Spectaculi magister Daniel Fish ut avantgardista laudatur, sed ista fabula videtur παρῳδίαν fabulae avantgardicae esse. Multae in actis diurnis recensiones eam ut « punk » describunt, sed qui tantas ineptias exprimat punkos in comoediis televisoricis pro veros habeat. Aliae de ira feministica scribunt... neque Electra punkrockica neque feminista operi Sophoclis decet, propterea nosmet rogavimus num magister fabulam vero intellexit.

Brie Larson partes Electrae agens omnes versus monotono loquebatur, nisi verbum « no » quod semper clamavit seu cantavit. Nonnumquam microphono utebatur, aut prope amplificatorem tenebat ut feedback eliceret. Omnes in scaena semper pectus pepulerunt cum nomen Agamemnonis pronuntiaverunt, nomine Aegisthi semper spuerunt. Scaena totam per fabulam revolvebatur. Machina inerat (quae speciem habebat droidi, quod jawae conati sunt Lucio Skywalker vendere) quae interdum in actoribus et in scaenae fronte (velo albo) atramentum iaciebat. Et super scaenam zeppelin parvum volitabat.

Dialogus brevissimus post dies feriatos, quo magistro confessus sum me libro akkadico non studuisse :

𒇷𒊭𒀭 𒀝𒅗𒁲 𒌑𒌌 𒀀𒈬𒌨𒈠 𒁾 Parzival auf Mittelhochdeutsch 𒀀𒄠𒈠𒅈

𒈪𒈾𒄠 Parzival 𒂊𒅁𒉿𒌍

𒌨𒊕𒈨𒌍 𒈠𒁺𒁴 𒄿𒉈𒅕

𒌷𒈨𒌍 𒄿𒅗𒊭𒀜

𒌷𒈨𒌍 𒌑𒌌 𒄿𒅗𒊭𒀜 𒄿𒈾 𒄑𒄭𒀀𒈨𒌍 𒄿𒅋𒆷𒀝 𒅇 𒄑𒅆𒆕𒈨𒌍 𒄿𒈾 𒅗𒁀𒀊 𒇽𒉽𒈨𒌍𒋗 𒄿𒄭𒉿


immo vero...

— lišān akkadî ul amur-ma ṭuppam Parzival auf Mittelhochdeutsch ammar
  linquam akkadicam non legi, sed librum Parzival auf Mittelhochdeutsch lego.

— mīnam Parzival eppeš
  quid facit Parzival ?

— qarradī mādūtim inêr
  bellatores multos necat.

— ālī ikaššad
  urbesne vincit ?

— ālī ul ikaššad. ina iṣṣī illak u šukurrī ina kabab nakrīšu iḫeppe.
  urbes non vincit. in silva ambulat et hastas in scuta hostium suorum frangit.


Deinde mora oritur, quippe extemporalis facultas deficit. Ita, «  satis, inquam anglice, de litteris recentibus. Antiquitates tractemus. »

Ut multas feles, Calliopen ludere glomeribus lanae delectat. Furenter glomus humi revolvit et iacit et venatur. Totum per atrium et per vestibulum glomus agitat et rem omnem circumplicit -- ex industria. Saepe eam spectavi ungulis glomum capere et ter quater transtrum inter pedes sedilis involvere. Evoluto glomeri aranea ingens domum implet. Forsitan debuissemus eam Arachnen nuncupare.


ars gratia artis

Eheu, die Saturni restim casu glutivit et non potuit evomire. Terrore impulsa per atrium reste ab ore extensa cucurrit. Eam tenere necesse erat ut extricaremus. Ferme XXX pedes restis voraverat. Etiam territa sursum fugit et in fenestram insiluit. Secuti sumus, et sollicitus Euripides in fenestra eam iuxta sedit ut collegam suam curaret. Medicam per telephonum consilium poposcimus. Feliciter brevissimo tempore restis infuit ut non usque ad viscera attigerit. Dixit medica periculum abfuisse, nisi sanguinem in ore vel in stercore videremus sive inusitate respiraret.

Consilia statim seposuimus  domi manebamus ad felem curandam (sc. cum auxilio Euripidis). Nullum, ut videtur, dolorem patiebatur et iucunde nobiscum diem tranquillam egit. Nihilominus artem suam repudiavit.

A mundo parumper abscessi. Ex atrio vix exstiti, nisi ad macellam aut ad laborem ire debui. Neque puto me tempore bene usum esse. Non satis scripsi, non satis studui, non satis legi, donec postero die Saturni. Tum novo stylo tot signa cuneiforma exscripsi ut manus doleret, et postridie quinquaginta paginas versuum centum ferme orationis solutae evolvi. Horis otii sic diligenter fruebar, et levamen in corde gravi vigebat.

At de coeptis neglectis, sileam.

Ἕτερόν γε δέλτον ἔχω, ὃν πάλαι ἐποίησα. καλός ἐστιν καὶ λαμπρός · ὧδε μὲν ἐκ προνοίης αὐτὸν ἐτετεύχη, ἵνα ἐν αὐτῷ γραφόμενος χαίρω, ἄθικτος δὲ μένει. διὰ τὸ αὐτὸ κάλλη φοβοῦμαι μὴ διαφθείρω.

Die Saturni in taberna The Blackfriar nomine Aaron & Libby nobiscum convenerunt. Frequentissima erat, sed deis gratia mensam facile nancti sumus. Non solum aderat turba londiniensiumque turistorumque, sed etiam fere CCC Sancti Nicolai ebriosi locum obsidebant. Eventum Santacon nomine quotannis geritur, non obstante mala fama : Santae ebriosi saepe in viis mingebant vomebantque, faciem aedificiorum scandebant, quisquilias ubique spargebant, &c. Multi pro certo crudi et inculti. Feliciter mox abiverunt ut novam ad tabernam titubarent.

Poculis nonnullis ipsi epotatis ad Southbank iimus, quo in popina cenavimus anteaquam ad theatrum National ambulavimus. Ibi vinum et caffeam bibimus et in angulo tranquillo fabulam expectavimus. The Importance of Being Earnest spectavimus, cum Ncuti Gatwa in partibus eponymis. Quam vesperum humanum post tumultum Santarum !

Pharus

Imber foriculas verberat et ventus stridens per rimas invadit, qui digitis captantibus conatur lampades extinguere. Breviter horresco cum flammae trepidant, sed in cella lychnae decem ardent — non omnes simul extinguuntur. Immo vero, illa ventos non regit — quam ridiculus mihi metus. Nihilominus dus lychnas movebo. Oportet semper cavere.

Olim nihil — tenebras omnino — timui. Confiteor me nunc tenebras ipsas non vereri, immo illa quae in eis semper obsidiatur ut omnem cellam obscuram, omnem noctem sine luna, omnem umbram nigram horrescem. Pusillissima lux eam fugat, sed hieme, cum diu in cella somniare debeo, clausis cum foriculis ne pluvia et frigore in febrim incidam, tum tenebrae minantur. Noctu autem pharum colo, quem, magnis coram flammis puto tutiorem omnibus templis deorum. At a principio historiam narrem.

Centurio eram cum legio ab Italia in Galliam profecta est. Ad septentriones iter fecimus, et haud procul oppido Gesoriaco hiemebamus. Galli, Morini praecipue et Atrebates, plerumque pacati et quieti. Adsueti militibus romanis erant ut hiemem tranquillam exspectaremus. Attamen rumores seditionis mox per castras volitabant. Galli ipsi cum quaestore mala sua questi sunt. Is denique praefecto nostro mandavit ut tremebundam seditionem exstirparet. Praefectus, ironiam quaestoris agnoscans, nihilominus me iussit manus XX adulescentulorum ex auxiliaribus colligere qui latrones eradicarent.

Faciliter latibulum deteximus, et brevi prolio omnes vel occidimus vel fugavimus, neque unus e numero nostro graviter vulneratus est. O tantam seditionem ! Fugitivos non persecuti sumus ; ignavi fugaces non iterum arma susciperent. Sed ducem non aderat. Crimen istius furcam merebat. Duos menses me evitavit donec eum rudo in tugurio silvestri deprehendi.

Dux latronum erat imberbis et perterritus, quem faciliter excepissem quin abfuisset soror. Ista virgo fratrem ad arma exhortata'st, gladium ei porrigens. At tremulus recusavit, ut virago gravi ense in me irrueret. Imperitam plagam elusi, dein humi iacet, cruor e pectore fluit. Lacrimis devictis frater mortem deprecabatur. Recusationes respuebat, nec removeri sinebat. Nil volui quin tristitiam finirem, ut tandem puerum miserum misericordiae causa occiderem. Eheu, virago etiam vivans, etsi mox ad inferos descensura. Oculi ardentes in me intuebantur. Voce gallica obstrepuit. Semone etsi ignoro, execratione horrui. Ad castra, ad salutem, effugi.

Primum noctu obdormire non potui. Pudor facinoris et memoria istorum oculorum puellae morientis infensorum me a quiete abalienabant. Denique fatigatione exsuperatum sopor me eripuit, at somnia conscientiae peiora me exspectabant. Sic consequebantur multae noctes ; vigil somnum precabar, somniens diem desiderabam. Et credebam me non solum in tabernaculo esse. Auscultabam — aut auscultare me imaginabar —  mures sub lectulo huc illuc currentes. Mane rimas in tabernaculo exquisivi, quas vere sciebam non adesse. Nihilominus proxima nocte caseum venenatum humi posui, quod cottidie siccatiorem fieri conspiciebam. Caecae bestiolae noctu motus perpetuos pergebant. Duos igitur milites iussi mecum tabernaculum mutare. Iussum plane non intellexerunt. Clam videlicet me irrisi sunt, sin me mente insanire putassent, attamen oboedienter mihi tabernaculum suum mandaverunt. Eheu non necesse fuit milites rogare num bene dormivivssent, quod soni me secuti sunt. Malo enim somno me praebui.

Hiems saeviebat, dies obscuriores ferebat. Caelum nubilum raro lunam ostendebat. Strepitus in tenebris tabernaculi semper crescebant. Tandem vocem audire putavi — in primum sussuros incertos, exinde verba gallica seu latina ex ore barbaro sonabant. Mures caeci in lectulo ascenderunt, aliquando trans corpus meum saltaverunt. Sicut voces, quae et auribus clausis semper audiebam, passus murium quinque per lodices sentiabam, etsi sicut in integumento involutus. Loricatus tandem in lectulo iacui. Vox balbuteibat, ut semper, sed passus murium denque non sentivi. Victor obdormiebam. Confestim motus sub lodicibus. Corpus femineum ad me lapsum est. Mollitiam pectoris in bracchio sentivi, et dulcissimum unguentum ad nares attinuit — dein umorem callidum percepi et odorem cruoris cupreum.

E tabernaculo enervatus in nivem salui. Custodes taediferi ad me cucurrerunt. Dixi haesitanter aliquem intus. Faces inanitatem ostendunt. Legionis medicum propere arcessiverunt, qui dixit me febris impetu pati, ne mihi — nec legioni — dedecori esset.

Paucis diebus sub ministerio servi gessi ut convalescerem. Noctu me in tabernaculo vigilabat donec morbus decessit, id est, donec memet regere didici. In lumine lychni bene dormivi. Servus ipse nonnumquam quoque bene dormivit — attamen secretum istud nemini divulgavi. Medicus in fine me valentem dixit ut officiam repeterem. Octo fere diebus omni pavore liberatus sum. Deinde nocte sine luna iterum in tenebris lectulo circumdantibus vox acerba balbutiabat. Unaquaque nocte revenit larva. In auribus susurrabat, duris digitis me palpabat, titillabat, scabebat. In pectore aut in pedibus sedebat, umida cruore inviso. Mordebat faciem lambabat, aut per horas immota me iuxta iacebat, sine mora sermocinans. Quam grave illud corpus, quod manus meae tangere non potebant. Aderat, ubi ipsa voluit, et alias nihil inveni.

Quoniam dormire nequibam, poposci praefectum ut me in vigilias noctis disponeret. Amicitiae causa longaevae non negavit. Ita cum face ardenti moenia circumiens curas larvae meae evitabam. At silentio nocturno, nullo cum vento, profundissimis ex umbris etiam vox gallica mihi appellabat, obiurgabat, maledicebat. Mox eam fugare didici ; si tenebras cum face aggredior, larva evanescit. Lucem vere odit, fortasse timet. Remedium inveneram.

Victoria autem incerta. Magis eam lumine venabar, magis in tenebras oboriebatur, ut in fine ab una umbra ad aliam totam vigiliam properavi. Rumores per castra volabant. Abesse debui. Beneficium ultimum praefectum poposci. Nam erat pharus in scopulo super portu Gesoriaci. Illic quaesivi me disponi. Statim me dimissit, utrum familiaritatis causa an frustrationis nescio — nec curo. Summo in pharo, in flagratione nocturna sempiterna, salutem novi. Larva non audet flammis ingentibus appropinquare, neque possum vocem eius propter crepitum ligni flagrantis audire. Nemo enim vigilantius ignem colebat, nemo diligentius thesaurum lignique fomitisque implebat. Ardor ignis non solum corpus sed etiam animam refovit. Salus erat mea, et rogus istius galliae, ut credideram.

Flammis noctivigilis lentule assuefactus sum. Sonos exiguos in tenebris audiebam. Adest ! semper obsidiatur ne uno momento criminis obliviscerer. In summa turre potestatem nullam habebat, at in eius centro, in scalis quae ad thesaurum descendabant, ubique in umbris, minimis in rimis inter lateres sese celabat, susurrans, ridens, increpans.

Menses dilapsi sunt et anni. Non desiit in me e tenebris quibusvis irruere, et omnem impetum face et lychno repugnavi. Alii custodes me pro vesano habebant ; odium tenebrarum idem ac terrorem certe cognoverant, et nonnumquam me cum nemine (ut crederent) rixantem auscultaverant. Ita cum nuntius advenisset, qui mihi novum iussum ferret, suspicatus sum commilitiones eum arcessiverant. Nullius fuit momenti — praefectus Britanniae sua in provincia pharum aedificavit, et diligentia me ad custodiam commendaverat. Nuntio accepto statim ad portum profectus sum.

Infeliciter tempestatis causa brumalis tres dies in mansione demoratus sum dum procella saeviit. Tam obscurae noctes quam tenebrosa mihi cellula, et caupo mihi secundam lucernam recusavit. Haudquaquam scilicet dormivi.

Quarto die tempestatis vis omnis cecidit ut navicularius arbitraretur tempus idoneum ad navigandum esse. Mature vela dedit, et deis volentibus, ut dixit, portum Dubris ad vesperem attigeremus. Attamen paucas post horas ventus crescebat, undae assurgebant, quae navem a litore brittaniae depellerent. Valide nautae procella luctabantur, dum vesper appropinquavit et caliginosae nocti cessit. Pharum, spem ultimam, semper recedentem intuebamur, et magis flammas eius quam deos precabar.

Immanis unda navem cepit, saxis illisit. Nave confracta turbulento in fluxu imersus sum. Tabulas arripere conatus sum — frustra. Pondus saguli madidati me ad profunda traxit. Speravi me gurgitibus hauriri anteaquam corpus ad saxa aspera impelleret. Animo linquens manus sentivi me capere.

Obscurissima in nocte resupinus in harenis ad me redii. Aliquis mihi pectus verberabat, aquam e pulmonibus eluctans. Semianimis hic iacebam, donec potebam sine tussibus loqui.

— Quis me conservavit ?

— Vero, inquit vox gallica, nescis ? Me laedis.

— Quin me demersisti ?

Risit et iuxta me decubuit. Faciem mihi digiti molles tabo oblinabat, et labra cadaverosa aurem titillabat cum me responsisset.

— Nolo te necare. Aerumna tua me delectat.


~ finis ~


( english translation below the cut )

Heri apud The Albany nocti The Belfry nomine interfuimus. In autoraeda publica casu Flavio obviam iimus, et una ad tabernam nocturnam progressi sumus. Mature advenimus, ut faciliter mensam in zotheca adepti sumus, cuius fornix concreti me crypti sub ecclesia Mel cantinae in Mos Eisley, commonefecit. Amicus Falvii, Iason, mox nobiscum se iunxit. E sedibus nostris tabernam inanem frequentiorem fieri spectabamus dum satis bibebamus ut saltare vellemus.

Inter carmina gregum consuetorum (Joy Division, Clan of Xymox, Bauhaus &c.), DJ nonnumquam carmen insolitum cecinit ; Rockit ab Herbie Hancock cantum, multitudinem saltatorum ad solum pellexit. Alii enim carmen a pueritia agnoscebant, alii iuniores. Postea Wild Boys cantum'st -- sed Duran Duran in taberna gothica haud insolitum. Saltens autem subito de sorore mea cogitavi, quippe ei puellae dilectissus erat hic grex. Fortasse ei epistolam elactronicam mittere debeo, ut nuntiarem primis versibus auditis gothicos londinieses omnes ad solum currere. Utrum tale nuntium eam delectet an contristet nescio -- multos annos vitam funditus suburbanam degebat.

Saltans Fran nobis obiam iit, et pauca post carmina cum Matthia ad mensam nostram venit (et denique eum nobis commendavit). Breviter Cécile adfuit, quae per tabernam volitabat. Quidam libellos in mensa posuit qui noctem musicae promulgarent. Cupide libellos perlegebamus... immo vero legere conati sumus. Pusillis litteris ornatioribusque scripti sunt, quae non faciliter distingui nec decerni potebant. E nobis alii perspicillum sibi induerunt, alii seposuerunt, alii papyrum usque ad nasum movit, alii ad finem bracchii extenti. Aderat QR Code, quoque parvulum, ut non omne telephonum mobile eo uti poterat. Deberent, inquimus, aetatem maximae gothorum partis agnoscere. Si nemo huic tabernae nocturnae adfuerit, adiutores sese culpent !

Quaedam internauta has sententias posuit : « Exscribe ! scribe etsi nihil in animo habes ad exprimendum. » Non dubito quin monitus sit facilior, attamen quidni conar ? Cum nihil exprimere seu tractare vere volo, semper querellas ecfundo. Calami siccitatem vetat, sed animum vix delectat neque animam delenit. Utilis igitur talis scriptio, nec pulchra. Pulchritudo, elegantia, concinnitas summa bona. Vereor ea numquam attingi, at semper capto. An referat, nescio -- sed et desidero de profundissimis animae. ὕψος μόνον πειρῶμαι...