(no subject)

[beluosus]

Nimis maestitiam aestimo. Magis auro magis fama me pellicit. Nisi intellectum vel puellas omnia illam petens spernabam spernoque : hoc desiderium meum insalubrissimum. A ! sed rara et improvisa debet esse ne cottidiana, vulgaris, arida – de mundo nec de coelo dico – acerbitas sit. Animum sensus exoptantem fovet, sensus ipsos incitat, profunda animae denudat. Verba supprimit, lacrimas elicit ; tamen lacrimis siccatis verba gemmabant. Est lenimen quoddam in maestitia ; quoniam mortalia repugnare desinimus nec caligines futuras pavemus. Brevis tactus humanus nobis ut aeternitatem sufficit. Vox amatissimae tremit cum me oculis madidis spectat. Amorem et tristitiam mihi dat ut nihil curem nisi illam. Manum mihi sumit et in mundum una egredimur. Totum diem per urbem, vix alios agnoscentes vel enim videntes, sub aegide nebulosa erramus. Solacium invenio, sed e maestitia ipsa natum.