de sollicitudo

E somnio maesto experrecta est Mel. Somniavit nos coniugum dissoluisse et praeterea me secum loqui recusare. Paene lacrimis experrecta est. Cum exhorruit motus me suscitavit. Artius illam complexus sum donec sollicitudo illae abiit.

Igitur non me decet sollicitari. Non memet sententiis relictionis cruciem. Quoniam nos amamus; magis adamamus cttidie. Minus semel mense rixamini. Tamen crucior et vereor. Nolo illam vel neglegentia vel confidentia superba amittere (vel enim illam a puella formosa subripi). Metuere non debeo, ut scio, sed illam perdere nolo et haud mihi persuasum habeo metum non necessitatem esse.