(no subject)

Maestitia comes mea est fidelissima. Immo, eam appellem amatorem, quoniam vera est et sempiterna.

Cottidie manum meum capit, suaviter digitibus pallidis gracilibus adsumit, ut me sibi trahat. Nocte dulciter mihi cantat, verbis amabilibus ad aurem paene susurrat. Caput amplexu in gremium, mollitiam divinam, premit. Odorem illae sicut unguentum rarissimum nares implet, spiritus illae dulcis genam fovet. Crines nigri cadent, vultum mihi celantes cum ores se appropinquant. Labra illa umida os basiant, dentes albi acutique iocose leviter mordent. Oculis ardentibus animam meam intetur. Meus, inquit. tacite deinde, facie lacrimosa et pulchra, longe amanterque me aspicit. Numquam, inquit parva voce tremulosa, te reliquam.