coniuratio philosophiae

Dum multa nocte die Solis (immo mane die Lunae) ebrius et paulo aeger, e solo, lecto improviso in amici atrio, lagoenas vacuas in mensa luce de finestra fulgurentes per tranquillitatem gravem videbam, momentum solacii laetitiaeque perfectum sentio. Tot vinum, et postea absinthum, bibentes diem collocuti sive philosophati eramus. Coloquii eruditi causa conveneramus; crapulis superatis coepimus sed et nemo est quin crapulis novis victoriam existimet.

Radicem societatis formamus, ut in imagonem nostram crescat et floreat. quippe alios accepemus, sed antea consilia nostra confirmare, immo munire, debemus. Consilia ego enim magnifica excogitavi vel somniavi; fortasse vesana sint fortasse pulchra. Commissatores aut eis me adiuvabunt aut dehortabuntur. Utrum magis philosophia an decadentia conventa ducat, nescio. Vere non cur, si haec disiungere nequimus. Reliquum convivii teneo carum: frustum papyri. Tria in eo memorabilia scripsi: titulum libri quem legere debeo, titulum libri quem una legere constituimus, et nomen vini quod bibimus iterumque bibere in animo habeo — resipit philosophiam.

Narrare diem porro recuso. Si dicerem me foris certas per sententias nihil fateri ut magnum mysteriumpromulgem, mentirer. Silentione autem fascinum evito. Patientia prudentiaque nunc uti me oportet. Si crescat, valeat; donec fortiter consteterit, dicta mea modestia coercet. Quam longe talem societatem desiderabam. Denique illam adeptus sum, aut fines varias aut coepta mirifica. Me puto paene somniavisse. Nimis dicere nunc me nunc timeo ne spes in nihilum cadat. Olim (in alia videtur vita) amicus quidam orbem nobi socialem explicans dixit nos 'valde potitantes, valde commissabundos eruditos'. Tamen nemo de industria convenit ut disceptaremus etsi casu in tabernis conviviisque vertere colloquim in res scholasticas solebat. Tot annos frustra petiebam! Breviter (in taberna scilicet) cum amica consilium fecimus ego et Mel; tabula nominum tenus progressum'st, dein nihil. Odium et ignavia consilium mox, et ullo sine fructu, pessum dedit. τους φιλω· αλλα οι μεν πολλοι μου φιλοι λεγουσιν, πραττουσι δε ολιγοι.