somnium

Domi Syracusis (sc. Novo in Eboraco) eramus. Cum Ῥ etiam incolabamus sed tum domo aberat. Ianuam aperiri audiebamus ut in cubito celaremus. Cubitum omibus suppelectibus carebat. Sordidi muri, solum concreti pulverulenti. Nec lampades aderant ; lux finestras aegre penetrabat. Pessula ianuam claudere conatus sum sed non sat celeriter. Miles lacertosus portam claudentem obstetit, magna vi in cellulam eruptus est. faciem viridem nigramque fucaverat sicut in silva pugnaret vel veneretur. Multi milites sive operae eum secuti sunt, omnes sclopetis militaribus armati. Nonnulli virgas, serras, pugiones, instrumenta rubiginosa gerebat. Linguis barbaris operae inter sese gariebat, miles fucatus voce britannice nos in arcis sedere iussit. Intravit femina imperiosa, synthesin mercatoriam caeruleam alba cum tunica gerens. Dixit se ministram CIA, cui mendacio nequaquam fidimus nec contradiximus. Multa rogavit sed frustra – mox cognovit se nos per errorem cepisse. Abiit duces petitum. Alius miles adiit ut nos artius custodiret, iuvenis commodus et iucundus. humanissimus e manu videtur, et benigne nobiscum colloquebatur – de cultris suis, de sclopetis, de bombis. Comi sub sermone agnoscimus eum homicidam saevum.