de lectione puerili

Olim in diurnali Twilight Zone titulo ego iuvenis fabellam legi, quae iterum ac iterum subito in memoriam exsurgaret. Nam, et tituli et auctoris nominis diu oblitus sum, sed argumentum evolvat breviter sic :

Quidam vir in urbe amicum veterum invisit. Amicus, qui est musicus, magno in thesauro vano solus incolat, ab omnibus societatibus remotus. Amicus narratori historiam suam insolitissimam enarrat, quo deos supplicavit ut optato responderent. Habeas, inquiunt dei, quid maxime desideras, dummodo non interest. Verbis deorum non funditus intellectis se optat optimum omni in mundo musicum fieri. Sis igitur, inquiunt dei, optimus. Et factus est. Cithara sumpta carmen eximiae pulchritudinis quam faciliter canebat. Domum revenit, et pulcherrimam musicam ex tempore semer canebat. Attamen carmen denotare nequivit ; subito omnium versuum oblitus est. Si in magnetophono carmen imprimere conatus est, machina non functa'st aut taeniola fracta'st. Si in scaena canere coepit, meli non recordari posuit. Cum solus erat domi, procul ab omnibus, musica pulcherrima e cithara ullo sine labore ullaque sine mora fluebatur. His expositis cithara sumpta amico maledictum monstrat ; digitis ineptissimis chordas horrisonas edit. Postea, cum narrator ex amici domo discesserit, breviter, quam breviter, credit se in vento fragmen versus dilcissimae musicae audire.

Annos abhinc XXX fabellam legi. Hos est argumentum, utpote eius memini possim. Nil refert ; vim etiam sentio, ut parabolen.

Nescio quomodo iterum in capite resurrexisset. Fortasse de ephemeride algenti cogito, aut de locis in ea celatis, aut vere magnis locorum ineditorum copiis, quos IV menses neglegebam. Aut de ephemeride alia, quo ludos narro ut fabellas ; quot milia inibi verba exscripsi ! Quidni, memet rogo, simpliciter fabellas scribam ? Immo vero, facilius est eventa e ludis enarre : structuram et argumentum non habet nec requirunt, et in serie sine fine poni possint -- et leguntur. Atque non sollicitor arte neque concinnitate. Debeo enim discere ut liberius fabellas componerem haec narrationes parvas aemulendo. Sive meliore latine reddeam...

Attamen statim libello regulorum de magia historica meo lecto quidem editor quidam mihi dixit se, si regula augeam, libellum editurum. Fortasse tempus non perdidi.

Scilicet nuntio eius lecto ordinatrum seposui, et nuntium ignorare simulabam. Ne Melli quidem ullum dixi. Facilius fuit, cum credidissem nemimem mea opera legere. Oblitus sum sodalitatis, et coëtus omnis me terret.

Cum haec ita sint, editori epistolam electronicam demum misi, et libellum elaborare constitui. Hodie igitur ad librariam magnam ivi ut libros de aetate « Early Modern » peterem -- heu frustra. Oportet ad Bibliothecam Britannicam ire, sed hodie cum amica apud museum conveniam (de hoc alias). Nihil in thecas de historia inveni, ut libros graecos latinosque inviserem. Deleniunt cor visu, sed et coram eis sensi me proditorem esse. O utinam mens non semper diverse volitet. Sed quartam horae partem idem excogitare nequeo. Nimis me pellicit ut studia nulla capiam. Sic consilia omnia in nihilum cadunt. Turbationem animi superare debeo -- volo -- spero, sed de anno in annum peior fit.