memoriae de libris perantiquae

Non recordor me legere didicisse. Tum infans eram, non iam V annos natu, in schola legere coepimus, per istam seriem librorum praeclarum Dick and Jane. Attamen memini tum molestiae horribilis, quippe historiolae erant taediosae et alii discipuli discipulaeque -- quia in circulo singuli paginam magna voce legebamus -- quam aegre per syllabas claudicabant, ut, dum ultimam paginam silente evolveram, tertia in pagina etiam luctaretur lector. Itaque non erat mihi principium. Antea magistra omnibus cartulas ad verba singilatim legendum (anglice flash cards) dedit, at non credo me tum lectionis inscium.

* * *

Antea pater mihi et sorori infantibus duos libros de philosophia naturali, sua e pueritia, dedit : unum de oecologia terrae, i.e. de humanis herbisque animalibusque, alterum de coelis, i.e. planetis et stellis et galaxibus. Eadem societas editoria eos edidit, et magnitudine et ornamentis erant consimiles. Picturae, delineatae vel pictae (absunt photographa), paginas cunctas decorabant. Analphabetus gavisus sum libros evolvere, sed et postea, propter scripturae ieiunitaem scientiaeque, haud multum perlegi.

Attamen picturae perplacebant. Pro certo librum de astrologia praeferabam, etsi imago dilectissima altero in libro incolabat. Non solum delectabat, sed etiam terrebat, quippe erat ossium humanorum imago. Nam, haud procul stabat imago viri excoriati, sed minime me adficit ; nobiliter enim stabat, serenus et mundus, sicut l'Écorché Lutetiae apud Museum Historiae Naturalis, neque cruentus et saeviens sicut Frank e pelicula Hellraiser. Calvaria inanis oculis e charta me intuebatur, et habebat graciles digiti sicut Lamia ut puerulos eriperet. Haec memoria est perlucida : vesperi solus tenebroso in cubiculo humi iacebam ut librum perlegerem, et paginas evolvens pavorem oblectabam, quippe sciebam hanc larvam ridentem inibi insidiari.

* * *

Eodem fere tempore mater me propter studium inscienter vituperavit. Nam, sicut pueri omnes puellaeque, dinosauros funditus amabam, et libros de palaeoarchaeologia (sc. pueriles) vorabam. At hi libri, etenim simplices erant vel simpliciores, semper eadem dicebant. Uno autem die librum e bibilotheca publica domum attuli, qui ultimis in paginis res insolitissima et mirabilissima mihi patefactus est : etsi dinosauri evanuerunt, progenies eorum ubique videre possimus, quippe in aves evoluti sunt. Nunc hoc scimus omnes, tum sescentibus de dinoasuris libris lectis numquam has notitias inveni. Tantum mihi animum percussit ut vererer ne eius obliviscerer, itaque -- quippe librum mox bibliothecae reddere debui -- constitui locum exscribere. Stylum adeptus sum et papyrum ad litteras discendas (cum magno inter lineis spatio et lineis in medio abruptis), ut caute locum exscriberem. Quattuor erant sententiae, attamen tanta scriptio mihi, perparvulo puero, videbatur aerumna herculea. At scientia ardebam, ut perseverarem.

Mater me conspexit, plane ignara consilii mei, ut sollicitaretur. Si quis verba e libro furatur, inquit, plagiarius est. Non potui explicare ; non iam verbum pro indagatione didiceram.