![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
Cur numquam evenit laetitia sine dolore vel maestitia? Eheu, scriptor melior sim, hoc vita secura efficiat. Non me putabam auctorem, modo scriptorem bonum esse. Elocutionem cum Anglice, linga mea patria, scribam semper habeo aridam. Scripta mea Francogallica amplius diligo, sed paene nemo e meis illa legere potest. Atque maior pars illorum in furoris temporibus scripta est, et propterea nescio ea communicari debere quod apertius sententiae meae ostenduntur et sine praetermissionibus.
Probe scribebam quod probitatem caret. In hac autem ephemeride, ut scis, multa dicebam quae fortasse palam dici non debent, tamen quaedam res occulto aut dumtaxat subicio. Desidero apertius esse, sed periculosa est haec via si amici legant et loco reddito, me inopiae incusent vel subtilitatis vel prudentiae.
Atque, aliter scribere desidero. Iuvenis fieri poeta erat somnium. Solum erat somnium, et error magnificus. Adeo immane erat nefas verbis artis edideram ut, istis flammis consumptis, laetior sit mundus. Tamen orationem solutam scribo et ea eloquentiam peto. Verba mea volo a pagina stillare quasi liquor sanguis mel venenumque. Saepior scriptis mihi relegendis nihil invenieram nisi verba rudia et frigida, asperitate plena siccitateque.
Vinum speravi, sed solum vischium inveni.
(Hanc sententiam dixi non solum per translationem, sed etiam re vera. Quod in lagoenam vischii remanserat nunc potavi et, paululum ebriosus, gin, quod credo in culina iam habitare, animadverto.)
Probe scribebam quod probitatem caret. In hac autem ephemeride, ut scis, multa dicebam quae fortasse palam dici non debent, tamen quaedam res occulto aut dumtaxat subicio. Desidero apertius esse, sed periculosa est haec via si amici legant et loco reddito, me inopiae incusent vel subtilitatis vel prudentiae.
Atque, aliter scribere desidero. Iuvenis fieri poeta erat somnium. Solum erat somnium, et error magnificus. Adeo immane erat nefas verbis artis edideram ut, istis flammis consumptis, laetior sit mundus. Tamen orationem solutam scribo et ea eloquentiam peto. Verba mea volo a pagina stillare quasi liquor sanguis mel venenumque. Saepior scriptis mihi relegendis nihil invenieram nisi verba rudia et frigida, asperitate plena siccitateque.
Vinum speravi, sed solum vischium inveni.
(Hanc sententiam dixi non solum per translationem, sed etiam re vera. Quod in lagoenam vischii remanserat nunc potavi et, paululum ebriosus, gin, quod credo in culina iam habitare, animadverto.)
