— Ἆρ' οὐκ ἄθεος, σύ ;
— Μᾶλλόν εἰμι ἀγνοστικός.
— φύ ! τὸ διίτασθαι ἀτόλμως παρωθεῖ. οὐ γὰρ πείθομαι μέγαν φοινικοῦν λαγὼν εἶναι, ἀλλὰ δὴ οὐ λέγω αὐτὸν εἶναι δύνασθαι.
Immo, non ignavitiae, sed probitatis causa deum esse nec credo nec nego. Nam, dico, si deus sit, plane non esse secundum ullius religionis dicta. Quoniam vix credo hominem deum definire posse, nisi per spem et per metus fingeret.
Si deus sit -- si quid magnum numen exsteterit, quod potestate deum nuncupemur -- ineffabilius sit somniis hominum insolitissimis. Fortasse nos videret, fortasse nos funditus non curaret, nec sentiret. Atque fortasse numquam id invenire poterimus. Nihil nunc refert. Sed nolo adfirmare nec negare quid esse sine certitudine.
Sunt, ut dicunt biologistae, tenuissima animalia quae in cute humana incolant. Sunt mihi funditus caeca, nisi microscopo potenti fruor. Sunt autem, et adsunt, ac saeclis ante microscopi inventum aderant. Quod nunc non possum ea videre, non significat ea non esse. Ea scio adesse, et si velim, aspicere possum ; quorsum enim ? Verborum Lucretii recordor :
Si deus sit, fere ille nos, caeca tenuissima animalia, aut videre nequeat aut videns non curet. An invicem divom corporalia exilissima cernere nesciunt ?
Imagines alii fingimus, alii respuimus, experientia certa careo. Neutra factio me convicit, ut etiam dubitem. Si quid divinum mihi acciderit, vel si quid experimentum naturam mundi satis enodoverit, fautorem huic veritatis me nominabo. Sin dubitum in corde manserit, non movebor.
Impotestas nostra mundum non definit, nec fides falsa creat.
...
— Γλόττας, ἦν δ'ἐγώ, καὶ ἱστορίας μανθάνω, ἵνα ἀναγιγνώσκων τὰς πάλαι συγγραφὰς καθ' ἑαυτῶν φρονῶ ὡςθ' οἱ πάλαι ἐφρόνησαν.
— μὴ δέ, ἔφη Ἐμμα, δύνᾳ ἀλεθῶς τὸν κόσμον φρονεῖν ὡς οἱ πάλαι ἄνθροποι ;
— μὴ δή, ἔφην, δύναται ἄνθροπός τις ὡς ἄλλος τις τὸν κόσμον φρονεῖν ;
ὅσῳ μᾶλλον τά μοι ἔτη παρῆλθεν, τοσούτῳ βεβαιότερον ἐγενόμην σκεπτικός.
— Μᾶλλόν εἰμι ἀγνοστικός.
— φύ ! τὸ διίτασθαι ἀτόλμως παρωθεῖ. οὐ γὰρ πείθομαι μέγαν φοινικοῦν λαγὼν εἶναι, ἀλλὰ δὴ οὐ λέγω αὐτὸν εἶναι δύνασθαι.
Immo, non ignavitiae, sed probitatis causa deum esse nec credo nec nego. Nam, dico, si deus sit, plane non esse secundum ullius religionis dicta. Quoniam vix credo hominem deum definire posse, nisi per spem et per metus fingeret.
Si deus sit -- si quid magnum numen exsteterit, quod potestate deum nuncupemur -- ineffabilius sit somniis hominum insolitissimis. Fortasse nos videret, fortasse nos funditus non curaret, nec sentiret. Atque fortasse numquam id invenire poterimus. Nihil nunc refert. Sed nolo adfirmare nec negare quid esse sine certitudine.
Sunt, ut dicunt biologistae, tenuissima animalia quae in cute humana incolant. Sunt mihi funditus caeca, nisi microscopo potenti fruor. Sunt autem, et adsunt, ac saeclis ante microscopi inventum aderant. Quod nunc non possum ea videre, non significat ea non esse. Ea scio adesse, et si velim, aspicere possum ; quorsum enim ? Verborum Lucretii recordor :
Illud item non est ut possis credere, sedes
esse deum sanctas in mundi partibus ullis.
tenuis enim natura deum longeque remota
sensibus ab nostris animi vix mente videtur;
quae quoniam manuum tactum suffugit et ictum,
tactile nil nobis quod sit contingere debet;
tangere enim non quit quod tangi non licet ipsum.
quare etiam sedes quoque nostris sedibus esse
dissimiles debent, tenues de corpore eorum;
quae tibi posterius largo sermone probabo.
De rerum natura V:146-155
Si deus sit, fere ille nos, caeca tenuissima animalia, aut videre nequeat aut videns non curet. An invicem divom corporalia exilissima cernere nesciunt ?
Imagines alii fingimus, alii respuimus, experientia certa careo. Neutra factio me convicit, ut etiam dubitem. Si quid divinum mihi acciderit, vel si quid experimentum naturam mundi satis enodoverit, fautorem huic veritatis me nominabo. Sin dubitum in corde manserit, non movebor.
Impotestas nostra mundum non definit, nec fides falsa creat.
...
— Γλόττας, ἦν δ'ἐγώ, καὶ ἱστορίας μανθάνω, ἵνα ἀναγιγνώσκων τὰς πάλαι συγγραφὰς καθ' ἑαυτῶν φρονῶ ὡςθ' οἱ πάλαι ἐφρόνησαν.
— μὴ δέ, ἔφη Ἐμμα, δύνᾳ ἀλεθῶς τὸν κόσμον φρονεῖν ὡς οἱ πάλαι ἄνθροποι ;
— μὴ δή, ἔφην, δύναται ἄνθροπός τις ὡς ἄλλος τις τὸν κόσμον φρονεῖν ;
ὅσῳ μᾶλλον τά μοι ἔτη παρῆλθεν, τοσούτῳ βεβαιότερον ἐγενόμην σκεπτικός.
De sedibus numinis
Date: 21 April 2011 10:51 pm (UTC)From:Alexandra
Re: De sedibus numinis
Date: 22 April 2011 12:20 pm (UTC)From:Αἱ μὲν τοίνυν ὑφ' ὑμῶν ἐπιστολαὶ παρ' ἐμοῦ νῦν ἐγνώσθησαν, καὶ νὴ τὸν Ἄπολλώ γε· τούτοις δ', εἴπερ ἦν ὑγιές τι τούτων, τί ἄλλο προσῆκεν ἢ ὁμολογεῖν ὑμῖν πάνυ γε, περὶ ὧν ἁπάντων οὐ σαφέστατ' ὁμολογεῖται καὶ οὔτε δημοσίᾳ οὔτε ἰδιωτικῶς, ὥσπερ ἔπος εἰπεῖν, συνομιλεῖν ἐνδελεχῶς τε διανεκῶς τε τοῖς ἢ κατὰ τὴν πόλιν πολίταις ἢ κατ' ἀγροὺς γεωργοῖς ἐξεστιν. Τί οὖν ἡμᾶς προσῆκεν ἂν ἢ μὴ τὸν βασιλικὸν βίον τε καὶ οὐχ ἥκιστα στρατιωτικὸν ἀφέντας φιλοσοφικῶς τε φιλολόγως τε ζῆν. ῥώσατε!
Re: De sedibus numinis
Date: 27 April 2011 04:32 pm (UTC)From:Re: De sedibus numinis
Date: 27 April 2011 04:32 pm (UTC)From: