beluosus | fragmina somnii semi-obliti ut mutilum manuscriptum exposita

in speluncam descendi[mus]... canities saxea lunam ipsam commonefacit, vel cinerem flumine igneo relictum cum mons ira flammea viscera sua efodisset.

[facem in]cendio, cuius flamma faciem puellae inluminavit. umbrae in muris nos circumdant, circumsaltabant.

— te inveni, inqu[it]

— [veni] mecum [...]

dentes beluae veneno stillant, micante facis luce scintillant. ṿẹṛṣicolores ei oculi, qui [od]io et fame nitent, ravae ei squamae ....... saxum simulant. nos consp[ectit], consectatur, per cuniculos ṣẹṛpens.

currimus in tenebris, attamen videre possum. lapides albi sub pedibus fraguntur, pulve[rem] eorum sentio [...]

arcam ligneam aperio, sed umbrarum causa crassarum quid contineat videre nequeo. os intus digitis sentio, quod cum aliis extraho. ossa tenuibus vinculis suta sunt, sicut ingens larva convivialis, quam unco ad speluncaemurum adfigo ut daimones fuget.

[pagina deest]

e silva in campum planum currimus. crepusculum terram occultat, coelum orientale etiam splendore solis ardet. per sege[tem a]d villam ruinosam fugiums. nulla inibi lux. anheliti [...]

claustro ianuam reser[imus]

— cuius haec domus ? quo simus ?

— securụṣ ... tecum ... credạṃ [...]

— [...] confiteor... me no[n] ạṃạre [...]

— noli... ṃạṇụm

[reliqua desunt]