beluosus | ΕΠΟΙΗΣΑ

facilius legas :

Ἄρρητα, χθόνιαι, πάλιν αὖ καταείδετε, Μοῦσαι ·
πρόσκειμαι ὑμῖν ἱκέτης νύκτωρ ἐπὶ βωμῷ.
Μηλινόην τριόδοων κικλήσκω καλλιπάρηον,
δέσποινάν τε σκιῶν καλέω Περσεφόνειαν.
γοργωπούς τ' ὀλοάς τ' αἰνάς τε θεὰς δι' ἑκάστας
μαντεύωμαι τῷ καλάμῳ τῷδ' αἱματοχάρμει.
ὥστε καλὸν τὸ δέος τῶν θεῶν, ὡς δεινὰ τὰ κάλλη.
τοῖς ἄλλοις ἀφίημ' ἤδη θελκτήριον ἦμαρ.
ὑμνούντων τὸ φάος · μαλακοὶ γοῦν εἰσιν ἀοιδοί.

Invocationem Musarum hexametris composui ut novos codicillos, quos mihimet feci, carmine consecrarem. Ut exemplaria, hymnos homericos orphicosque animadverti. Vereor ne atticius scripsissem, etsi formas verborum atticas evitare adsidue conabar. Nihilominus me placet. Atque ante iter omnia confeci, ut liber ad scripturam paratus sit.

Musas inferas invoco quod inibi narrationes de larvis praecipue scribere constitui (atque, ut confiteor, quippe gothicus misellus sum, sic pronus ad tales nugas). Proserpinam igitur inter Musas meas nomino, et Melinoen -- nomen Hecates orphicum --, quam deam Mel mentione in libro invento apud theoi.com investigavit, quod nomen deae suo similis insignitum putat. καὶ Μοῦσά μοι δή ἐστιν ἡ Μέλαινα !

---

Iter nunc vocat.