Vsque ab pueritia in somniis librarias magnas mirificorum plenas invisebam. Immo, cum puellus fuissem, somnia ad tabernas crepundiorum mirorum attinebant : plerumque pupillas « agentes » personarum e peliculis de Bellis astrorum, quae in mundo vigilorum non exstarent. Sic avaritia puelli ! Ex anno mihi decimo locus somniorum in librariam magis magisque mutabant, quo non crepundia, sed libros ludorum personarum invenirem. Etiam vestigia somnii cuiusdem manent, quo optimum iucundissimum maximum libellum inveni ; si argumentum per temporis caliginem recordari possem, pro certo opus exscriberem ut lusores alios delectet. Heu heu, imaginum incertissimarum moles tenet animus, sed templi antiqui et ruinosi remota in silva vetustissima explorationisque periculosae memini. Reliquum in umbras defluerunt. Non possum iam depingere loca, non possum iam condere eventa, non possum iam exprimere mira. Vereor ne magia evanuerit.
Nuper autem iterum somnium huius generis mihi venit, sed mutatum. Magnam per librariam ambulavi, ut thecas thesauris plenas invenirem, codicibus pulverulentis et bellis philosophiae latine et germanice scriptae. Quam avaritiam novam !
Nuper autem iterum somnium huius generis mihi venit, sed mutatum. Magnam per librariam ambulavi, ut thecas thesauris plenas invenirem, codicibus pulverulentis et bellis philosophiae latine et germanice scriptae. Quam avaritiam novam !