λόγος τις ἐν τύπῳ

[beluosus]

— ἀπελθοῦσα, ἔφην, μετέβαλες.

— ναί, ἦ δ' ἥ, ἔφυγον · ὑμᾶς ἔλιπον ἅπαντας. ἐχρὴν γὰρ λιπεῖν. ἆρ' ἐννοεῖς ;

— ἀλλ', ἦν δ'ἐγώ, εἰς σε ἐτάθη τό μου κῆρ. οὐδέποτε τὸ σὸν εἰς ἐμέ !

— μόνον σὺ οἴει τείνειν τινά. ἐφόβου προσέρχεσθαι. κἀγὼ μόνη δακρύουσα μονώσεα... ἐπιστεύες δὴ ὑπό μου.

— ἐφοβοῦμην μή σε λυποῖμι. μὴ πονηρὰ πονηροῖς τιθείην.

— εἰ ἐτόλμησας, ἴσως ἔμεινα ἄν.

— νυνί μοι λέγεις.

— οὐκ οἶδά τοτε.

— ὡς τραγῳδία ἐστί. γελῶσι δὲ Μοῖραι. ἆρ' ἀπελθοῦσα δὲ ἐζήτησας ὃ ἐθέλησας ;

— οὐκ οἶδα.

— ὃ ἀνάγκη ἐστί;

— οὐκ οἶδ', ἀλλὰ τὸν νοῦν ἀποκαθάρισε.

— καί ;

— κοὐκ οἶδ' · ἦν ἀνάπαυλα. ἦν διάλυσις. ἐχρὴν...

— ἄνευ σου, ἠλαττούμεθα. ἦσθα γὰρ ἡμῶν ἀριστή.

— οὐδαμῶς · ἐμάνθανον, καὶ σὺ τὴν μάθησιν πολλῶν ἀξιοῖς. οὐκ εἴμι ἀμείνη τοῖς ἄλλοῖς. τιμᾷς με. ὑπέρχει με, ὅτι νύν μου ἐπιθυμεῖς. μυθολεγεῖς, ἀλλῇ περί με οὐδὲν νοεῖς

— οὐκ ἀληθῆ λέγεις.

— ἅλις ἐστὶν ἀληθεῖας.

— ἔτι γε προσεῖ.

— ἠβουλήθην σοι ἐπιτυγχάνειν.

— τί δέ ;

— ἀγαθὸν τὸ ἐπιθυμεῖσθαι. ποσῶν ἔτων διελθόντων, ἔτ' ὠόμην σε μ' ἐπιθυμεῖν · ἴσως λέγοις ἄν μέ σοι ὤστε πιστεύειν.

— διάβολε.

— ἀεὶ διαβολικῶν γυναικῶν ἐρᾷς...