![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
Nuper amica retialis sua in ephemeride de ludis personarum tractatulum posuit, quo διήγησιν et elementa diegetica (et non-diagetica) illis in ludis ageret. His verbis, ut exponit, sicut in studiis de pelicularum utitur. Porro lectoribus verba definit, et exempla dat ut funditus explicat ; sermo personarum et actiones sunt diageticae, non est diagetica musica quae ubique canitur*. Exinde elementa diegetica in legibus ludorum disserit. Hucusque bonum.
Notionibus expositis consideravit usum locutionis academicae. Rogat num a disceptatione alios nimis excludat. Non putat in fine hunc usum vere exclusionem esse (verbo « gatekeeping » utitur), attamen apologia sequitur, qua dicit se universitatem non finiit atque ibi litteris non studivit atque cum haec ita sint verbum diegesin ipsum in youtube cognoverat.
Pro certo benignitatem eius laudo, quippe tirones vult colere nec fugare, etsi agnoscit eos colloquia omnia non intellecturos. Neque vult disciplinam suam iactare neque facundiam ostentare. Sed et veniam paene poposcit eruditionis suae. Istud me sollicitabat, et dies abhinc noctesque in animo sententias agitabam.
Non est silendum per timorem offensionis indoctorum, neque pudice intellectus celandus. Vereor ne aetate nostra rhetoricen obtuderit anti-intellectualismus, ut hodie dicitur, sive odium scientiae et cultus, si latine dicam.
- - -
*Tertio in libro de Re Publica Platon narrationem in epodibus tractat :
[392ε] [...]καί μοι εἰπέ · ἐπίστασαι τῆς Ἰλιάδος τὰ πρῶτα, ἐν οἷς ὁ ποιητής φησι τὸν μὲν Χρύσην δεῖσθαι τοῦ Ἀγαμέμνονος ἀπολῦσαι τὴν θυγατέρα, τὸν δὲ χαλεπαίνειν, τὸν δέ, ἐπειδὴ [393α] οὐκ ἐτύγχανεν, κατεύχεσθαι τῶν Ἀχαιῶν πρὸς τὸν θεόν ;
ἔγωγε.
οἶσθ᾽ οὖν ὅτι μέχρι μὲν τούτων τῶν ἐπῶν— « ... καὶ ἐλίσσετο πάντας Ἀχαιούς, / Ἀτρείδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν » λέγει τε αὐτὸς ὁ ποιητὴς καὶ οὐδὲ ἐπιχειρεῖ ἡμῶν τὴν διάνοιαν ἄλλοσε τρέπειν ὡς ἄλλος τις ὁ λέγων ἢ αὐτός · τὰ δὲ μετὰ ταῦτα ὥσπερ αὐτὸς ὢν ὁ Χρύσης λέγει καὶ πειρᾶται [393β] ἡμᾶς ὅτι μάλιστα ποιῆσαι μὴ Ὅμηρον δοκεῖν εἶναι τὸν λέγοντα ἀλλὰ τὸν ἱερέα, πρεσβύτην ὄντα. καὶ τὴν ἄλλην δὴ πᾶσαν σχεδόν τι οὕτω πεποίηται διήγησιν περί τε τῶν ἐν Ἰλίῳ καὶ περὶ τῶν ἐν Ἰθάκῃ καὶ ὅλῃ Ὀδυσσείᾳ παθημάτων.
[Plat. Rep. 3.392e-393b]
Notionibus expositis consideravit usum locutionis academicae. Rogat num a disceptatione alios nimis excludat. Non putat in fine hunc usum vere exclusionem esse (verbo « gatekeeping » utitur), attamen apologia sequitur, qua dicit se universitatem non finiit atque ibi litteris non studivit atque cum haec ita sint verbum diegesin ipsum in youtube cognoverat.
Pro certo benignitatem eius laudo, quippe tirones vult colere nec fugare, etsi agnoscit eos colloquia omnia non intellecturos. Neque vult disciplinam suam iactare neque facundiam ostentare. Sed et veniam paene poposcit eruditionis suae. Istud me sollicitabat, et dies abhinc noctesque in animo sententias agitabam.
Non est silendum per timorem offensionis indoctorum, neque pudice intellectus celandus. Vereor ne aetate nostra rhetoricen obtuderit anti-intellectualismus, ut hodie dicitur, sive odium scientiae et cultus, si latine dicam.
- - -
*Tertio in libro de Re Publica Platon narrationem in epodibus tractat :
[392ε] [...]καί μοι εἰπέ · ἐπίστασαι τῆς Ἰλιάδος τὰ πρῶτα, ἐν οἷς ὁ ποιητής φησι τὸν μὲν Χρύσην δεῖσθαι τοῦ Ἀγαμέμνονος ἀπολῦσαι τὴν θυγατέρα, τὸν δὲ χαλεπαίνειν, τὸν δέ, ἐπειδὴ [393α] οὐκ ἐτύγχανεν, κατεύχεσθαι τῶν Ἀχαιῶν πρὸς τὸν θεόν ;
ἔγωγε.
οἶσθ᾽ οὖν ὅτι μέχρι μὲν τούτων τῶν ἐπῶν— « ... καὶ ἐλίσσετο πάντας Ἀχαιούς, / Ἀτρείδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν » λέγει τε αὐτὸς ὁ ποιητὴς καὶ οὐδὲ ἐπιχειρεῖ ἡμῶν τὴν διάνοιαν ἄλλοσε τρέπειν ὡς ἄλλος τις ὁ λέγων ἢ αὐτός · τὰ δὲ μετὰ ταῦτα ὥσπερ αὐτὸς ὢν ὁ Χρύσης λέγει καὶ πειρᾶται [393β] ἡμᾶς ὅτι μάλιστα ποιῆσαι μὴ Ὅμηρον δοκεῖν εἶναι τὸν λέγοντα ἀλλὰ τὸν ἱερέα, πρεσβύτην ὄντα. καὶ τὴν ἄλλην δὴ πᾶσαν σχεδόν τι οὕτω πεποίηται διήγησιν περί τε τῶν ἐν Ἰλίῳ καὶ περὶ τῶν ἐν Ἰθάκῃ καὶ ὅλῃ Ὀδυσσείᾳ παθημάτων.
[Plat. Rep. 3.392e-393b]
