![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
Verba Nasonis in bracchio inusta habeo quod sententiam illorum credo et vitam sic ago. Ea relego et Veritatem rideo. De lascivia cara noctibusque peccatorum dulcium plenis, de vinoprofluenti nectarique, de furore ebriositatis aegritundineque crapularum inevitabilum susurrant. Tamen quoque monent. Hoc monitum audire debeo.
Scilicet quae me placet non solum sunt flagitia. Vitam beatam capto, ut omnes, modo si non credo hanc esse. Immo, si vere est annon, non credo me hanc aut habere aut habiturum. Sic semper credebam, semper fortasse credam. Si rem honestam beatiferamque video, probo et laudo -- sed enim evito, vel saltem non peto.
Ignavus saepius sum. Inertia est mihi inimicissima. Permagnus est vitam mutare labor. Facilius est omnia pati, fluitare in flumine lenitudinis. Qui agere recusat saltem non deficit.
Sententiarum erga alios mearum sum servus. A, me oportet dicere erga alias. Propter puellas me perdo. Longe e patria demigrare volebam. De exsilio permanenti somniabam annos abhincpueritiam. Linguis recentibus studebam ut iter ad vitam novam facere possem. Sed hic iam maneo. Propter puellam et primo libenter. Nam, consilium habemus ut migremus. Sed quot annos insuper exspectabam! Atque consilium iam deficere possit.
Dubia alia in menet seraverunt et in silentio noctis, quoque enim super commotionem in capite cottidianam, mihi res terribiles ostendunt. De eis tacere soleo, sed animam rodent et misericordia est in confessione., modo semi-foris. Fateri omnia tamen non possim. Metus me inhibet, sed pondum tacite non possum ferre. Solum m vereor futurum. Sed aeque solum me puto debere esse. Si cum meis familiariter loqui ignoro, forsitan cupidinem familiaritatis arcere debeo. Fortasse agere, vitam actionem gerere, solus memet docere debeo. Desideria habeo permulta quae aliis haudquaquam subicio. Solus quae mea intersunt captare possim. Relinquere amicitiam amoremque nolo. Sed fortasse me reliquunt. Nuper satis meos se avellerunt. Num curo annon; nescio. Res enim aliae cor obsidunt.
Iam scribens sententias celo. Quoniam tristas semper celo. Veritas funditus exprimi non vult. Periculum in mentione minima insidiatur. Eventum quoddam timo. Sed si vere venit, mox veniat. Quippe malo hoc finire. Dolorem brevem exspectatione territa antepono. Pro certo autem, metus nihil nisi idolon esse possit. Itaque nimis dicendo hoc non exacerbem.
Nimis de aliis dico, non satis de me. Ironia est, quod propter alios quoque nimis non dico. Qui opiniones aliorum non curat, qui sine frenis loquitur et ab aliis aut propter hoc aut nihilominus astimatur, qui enim sententias suas simpliciter edere possit, beatus est.
Iterum vincula mea video; iterum me exsecror quod ea ipse creavi.
Scilicet quae me placet non solum sunt flagitia. Vitam beatam capto, ut omnes, modo si non credo hanc esse. Immo, si vere est annon, non credo me hanc aut habere aut habiturum. Sic semper credebam, semper fortasse credam. Si rem honestam beatiferamque video, probo et laudo -- sed enim evito, vel saltem non peto.
Ignavus saepius sum. Inertia est mihi inimicissima. Permagnus est vitam mutare labor. Facilius est omnia pati, fluitare in flumine lenitudinis. Qui agere recusat saltem non deficit.
Sententiarum erga alios mearum sum servus. A, me oportet dicere erga alias. Propter puellas me perdo. Longe e patria demigrare volebam. De exsilio permanenti somniabam annos abhincpueritiam. Linguis recentibus studebam ut iter ad vitam novam facere possem. Sed hic iam maneo. Propter puellam et primo libenter. Nam, consilium habemus ut migremus. Sed quot annos insuper exspectabam! Atque consilium iam deficere possit.
Dubia alia in menet seraverunt et in silentio noctis, quoque enim super commotionem in capite cottidianam, mihi res terribiles ostendunt. De eis tacere soleo, sed animam rodent et misericordia est in confessione., modo semi-foris. Fateri omnia tamen non possim. Metus me inhibet, sed pondum tacite non possum ferre. Solum m vereor futurum. Sed aeque solum me puto debere esse. Si cum meis familiariter loqui ignoro, forsitan cupidinem familiaritatis arcere debeo. Fortasse agere, vitam actionem gerere, solus memet docere debeo. Desideria habeo permulta quae aliis haudquaquam subicio. Solus quae mea intersunt captare possim. Relinquere amicitiam amoremque nolo. Sed fortasse me reliquunt. Nuper satis meos se avellerunt. Num curo annon; nescio. Res enim aliae cor obsidunt.
Iam scribens sententias celo. Quoniam tristas semper celo. Veritas funditus exprimi non vult. Periculum in mentione minima insidiatur. Eventum quoddam timo. Sed si vere venit, mox veniat. Quippe malo hoc finire. Dolorem brevem exspectatione territa antepono. Pro certo autem, metus nihil nisi idolon esse possit. Itaque nimis dicendo hoc non exacerbem.
Nimis de aliis dico, non satis de me. Ironia est, quod propter alios quoque nimis non dico. Qui opiniones aliorum non curat, qui sine frenis loquitur et ab aliis aut propter hoc aut nihilominus astimatur, qui enim sententias suas simpliciter edere possit, beatus est.
Iterum vincula mea video; iterum me exsecror quod ea ipse creavi.
