memoria vetusta

Aestatem olim puer somniavi. Dies longae erat molestaeque. In somniis eram alibi. Totam diem avide noctem exspectabam ut voluptates fugaces peterem. Magno cum studio ante somnum edebam ut concotio somnia fera incitaret. Vel somnia dulcia vel insomnia formidolosa aeque desiderabam; utrum esset taedio cottidiano melius. Una nocte, nocte enim prima quae inceptionem instinxerat, de puella mirabili, pulchra divaque, amasia impensissima somniavi. Serabam me iterumin somnio illam invenire; numquam repperi.