querella solita

Sescenties hunc locum componere conatus sum, at frustra. Dubium iterum ac iterum oriebatur ut calamum inutilem abiciam. Advenit mensis Februarius abiitqe, item mensis Martius ; verba etiam non profecta sunt. Gravescit ac ingravescit calamus, ut eum non sumam, sed et algescentem semper in mente exagitem.

Magis scribo si magis cum amicis colloquor. Curnam eos evito ? Coëtum refugio sive reformido, ut, nisi a Melli adductus, neminem insivam. Amicitia, immo vero sodalitate, frui desuevi. Malo in atrio celare vel in thermopolio, utrimque ut solus dies tranquillos degam, ut in libris vel ludis latibulum aedificem, attamen ista gaudia persaepe me fallunt. Studia saltem manent quo lectio deest, et solacium in antiquitate peto, et avide ne desidia spem omnem necet. Sed de studiis alias.

E solitudine oritur reticentia, aut altera alteram auget. Non interest. Neutram vicet socordia.