(no subject)

Itaque parva in libraria pulvere et thure suffusa magno in lectulo sedeo. Omnia lignea et promiscua, flava et subnigra, vetera et trita commode me cirumdant. Est ante me sella, cuius pulvinus marcidus et ossa lignea eundem colorem ferunt. Super eam est tabula ouija nomine posita. Post eam sunt thecae coram fenestris ; gerunt thecae libros varios, corbem, libellos, pomam papyri factam, lampades aeris. Personae silenorum in fenestra pendent. Thecae nullae sunt eiusdem generis, nec res inibi rationem ullam sequuntur.

Libri in thecis pro certo arcana patefacere promittunt : sunt grimoria hermetica, codices thesauri herbarum, commentarii veneficiae, libelli in Satanum proque Illo… et liber divinationis adest magni magi antiqui Vergilii operum. Aeque sunt instrumenta artium occultarum : pugiones albae nigraeque, unguenta, olea, thus, virgae virgulaeque, &c. — ornamenta omnia magorum simulatorumque.

Singuli aut bini viatores introeunt. Viatores nam dico de industria, quod sicuti scholastici antiqui hic scientiam occultam ac divinam petitum adveniunt. Daemones vetustissimos e Babylone magna tracturos iri exspectamus. Vinum nunc bibimus anteaquam ad cellam imo in tabulato sollemniter descendemus ut auscultemus ; deinde mysteria discemus.

A ! velim colludere! quoniam arcana antiqua reperire, occulta vetusta intueri, scientiam latentem rescire desidero. Hic plane nequeo, nec ludere possum. Aliis viatoribus animadversis, stomachor : isti non sunt magi nec eruditi, sed qui eruditionem exsudare simulant. Hem forsitan acerbius iudico ; sunt quidem e numero eorum docti, et discipuli et magistri. Attamen gloriosi et fanatici scientiamque magicam peritiamque iactantes gaudio meo pessum dant. Inlepide et incallide praeiudicia sua ostentant, fidem vanam et opiniones commenticias declamant. Nimis dicunt nolentes audire. Nihilo credunt quin eis placeant : his facilius credunt vel faciunt sese credant. tales incultos arceo. Non ludunt qui deludantur. Stultitiae invictae me teadet. Heu, ludibrio quippe meo nocent, ludibrio eis igitur habeo.

Iterum autem reveni acroasem de meago et medico Paracelso auditum, quod attente auscultans commenticulaque in pugillaribus adscibens discere possem. Cum intravissemus domina nobis salutem ferventer dixit ; adsiduitate nostra commentariis illius forensibus Mellem novit, et facie nisi nomine, aut fere propinquitate Melli, mei recordatur.

Bona iteum fuit orationem ipsa. Postea quidem alii spectatores oratori quaestiones probas protulerunt, alii tamen non quaestiones sed sermones habuerunt. Post acroasem in atrio cum vino Mel conspexit oratorem solum stare, et fere paulum sollicitum videri ; quoniam de philsophia naturali scribat, et propter studium historiae artium medicinarum nec occultarum Paracelsum tractavit. Itaque quibus in bibliothecis sint et quibus linguis scriberentur Paracelsi codices quaesivi, inde colloquium iucundum genitum est, quod de alchemia medievali usque ad litterarum Graecarum signorumque Sericorum in rete lectionis difficultatem erravit. Mel infeliciter eum cum signis Sericis adiuvare non potuit : ordinatro Mac utitur. postquam discessit orator longe cum domina colloquebamur. Sermone Iovem iniecerat ; ego enim deum classicum interpretatus sum, illa immo astrum in animo habebat. Deinde notiones classicas medievalibus comparavimus, donec horae causa serae ad subviam ego et Mel progredi debuimus.

Quam dissimiles variissimique sunt pagani recentes : et eruditi et inlitterati, et comes et insolentes, fanatici et curiosi, suaviloquentes inurbani sagaces perturbati… sed puto insanos ac stultos infeliciter conspicuosissimos esse. Persaepe non possunt vere colloqui, ne disceptare quidem ; doctrinam simpliciter suam pronuntiant, quam de fide sua propria aedificaverunt : deos antiquos, sive de deis errores vulgos, e mythologia totius terrarum orbis ad libitum acervant, vel notiones scientiamque et vetusta et recentia miscent. Veritatem desideriis suis opinionibusque adaequare sentiunt. Nil creditur valere quin placeat. Τους δογματα τα γελοια επαγγελοντες μισω· και τους αλληλους μισουσιν !

Bellae et opiniones bellarum

Dum in atrio gothicis plerumque suaviter vestitis pleno ebrie bella cum amica loquor, subito vultus illius dullcis obduruit. O deus meus, inquit, ista advenit. Oculos illius secutus sum, et vidi.

Summis in scalis femina magnifica stetit, instititve, ut omnes gloriam spectarent. Sed, A ! non sola erat, haudquaquam sola. Ancillae, amicae istius quae honorem talem adeptae sunt, dominae suae serviliter apparebant. Fere per errorem inscitum, amicas bellissimas eligerat, quae formae corporis dominam superant. Turbam despectabat, laudes plebis (quoniam vultus dicebat nos plebem esse) absorbens cum ancillae ridebant et dominae columbantur.

Semper, mihi inquit cum irrisu amica, sic ad eventum advenit : eam odi. Sed colloquentes saeviter etiam spectabamus ; aliter nequivimus.

Convenae tot de industria ignorabant quot intuebantur; ista de industria ignorabat ignorantes. Elle fait son entrée. Primis in gradibus ingressionem magnam intermittit. Ancillae ei adhaerent, motus omnes tenent. Domina censorie stat, spectatores etiam contemplans, rigida nisi flabello scaenice se ventilans. Fulgor photomachinarum sescenti son tableau inluminant, post cuius cessationem gradus iterum descendere dignatur. Medios autem in scalis denuo dubitat, gestu imperiosos ancillas dimittit. Stat sola ut vanitatem nova per photographa coleret.

Quis enim sit talis femina? Ignosce mihi, care lector, non Dominam descripsisse. Eam verbis pingam, immo primum de habitu scribam. Quoniam rem vestiariam tracto. Fama huius feminae est vestimenta profusa. Habitus suos creat ; sunt insolita vel elegantes, immodici vel luxuriosi. Atque fama ex ingressionibus pendit, quibus sicut reginam se ostendit. Stolam haec nocte modi Parisiensis e saeclo xviii gerebat, atram textili nigramque gemmis. Quid autem de ea ? Tot sub gloria vix cernitur, ut credam eam voluisse. facie conspecta non possum eam aesimare bellam. Si in pelicula esset, eam putarem novercam saevam. fere si vultum laxaret, superbiamque si desineret, bella esse posset. rigens et ridens videtur absurda.

Ipsa stolam suam suit vel aedificavit ; callide et prodige facta'st. Spectaculo introit quo mirum laudes honorem exspectat. Atque porro--nihil. Indoles eius plane ignoro, scaena conspecta nec velim. Superbe media in turba stabat ut plebs salutaret. Videlicet stola ingens motus libros non sinebat. itaque dea vel imago consistebat. Amica mea bella confirmavit eam nihil aliud facere; eam solum Whitby noctu vestita luxuriose se ostendere; bis anno vivit. Fortasse dicto veteri credit: esse est percipi.

Faciunt hominum vestimenta ? Bonum est videri pulchrum, sed qui solum pulcher sit -- nec animum coleat - - nihilum est. Foris fortasse forma satisfacit: praetereuntibus decus et pulchritudo placent. Animus autem magis quam forma in convivio requiritur. Fragilis est potestas vestimentorum. verbo stulto vel gesta inculta subito perditur. multi sunt qui vestimentis et vultu colloquio cum callido subveniunt.

Fortuna tamen ultrix scelus inurbanum puniit, nobis benigne isti saeviter ridens. Mediis, ut supra dixi, in scalis ancillis dimissis gloriosa morata est ut omnes viderent vel adorarent. Sunt qui venebantur, sunt qui detestebantur, sunt qui haud curabant. Sed stabat quasi dea, quod deam se putat, imperatrix noctis in gradibus caelorum, mortales despectans ex Olympo. Donec custodes quaeribundi imperaverunt eam demoveri ne scalas obstaret.

Η Λονδινη φιλοκοπρος

Βιβλιον περι της Πολεως της μεγιστης αναγιγνων αφνω εννοησα. Stercum, sordem, morbos, putrefactionem, cancros quidem sua adamavit londinium ut enim oblivisci propriarum gemmarum ipsarum mallet. Cum de urbe antiqua, medievali praecipue, legis, odores foedi et squalor narrantur ut somnia 'romantica' tibi auctor dispellat, ut simpliciter veritatem historicam recte explicat. Londinium autem foeditas delectat ; secreta sordida, crimina, flagitia civilia, pravitatem, lutum et caenum iactat. Olim haec scriptores sortem pauperum valitudinem publicuam mores civitatis emendere volentes per litteras detegebant  nunc tempus actum animadvertentes hodierni in foeditate urbis vetusta commorantur. Mentionem Londinii Victoriani facere sine maculis obsoletam factam'st. Cloacas solas volumus--non ut signum progressus sed immo ulcera putida. Si infans cum merda sua ludit, corrigis  si urbs, celebras.

(no subject)

Quam longe videtur me afuisse ! atque nihil per istud spatium temporis vere egi. Dolor cordis erat primum ingens, qui agrum dolori corporis concessit. Dies caliginosas in mente sollicita habitabam, et mundum externum causa perturbationis deinde debilitatis neglegebam. Haec verba non pro apologia sed pro indice scribo.

Languebant in pugillaribus et chartulis variis multa inedita. Hodie ea infra posui, ne taciturnitas fiat mos.